A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» (J 20, 21-23)
Chrystus jest Jedynym i Wiecznym Kapłanem – to znaczy Pośrednikiem między tym co Boże a tym co ludzkie. Przez sakramenty w sposób szczególny daje uczestnictwo w swoim Kapłaństwie swoim uczniom, których z tego względu również potocznie nazywamy kapłanami.
Przez święcenia niektórzy chrześcijanie zostają ustanowieni świętymi szafarzami w imię Chrystusa i otrzymują dar Ducha Świętego, aby karmili Kościół słowem i łaską Bożą.Albowiem „Chrystus, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat (J 10,36), uczestnikami swego uświęcenia i posłannictwa uczynił, za pośrednictwem swoich Apostołów, ich następców, to znaczy biskupów; oni zaś w sposób prawomocny przekazali zadania swego urzędu w różnym stopniu różnym jednostkom w Kościele. Tak oto urząd kościelny, przez Boga ustanowiony, sprawowany jest w różnych stopniach święceń przez tych, którzy od starożytności już noszą nazwę biskupów, prezbiterów i diakonów”.
Biskupi, „naznaczeni pełnią sakramentu święceń”, przez Ducha Świętego, który został im dany w święceniach, „stali się prawdziwymi i autentycznymi nauczycielami wiary, kapłanami i pasterzami”, i jako tacy, uobecniając sobą Chrystusa (in persona Christi), stoją na czele Pańskiej owczarni.
„Prezbiterzy, choć nie posiadają pełni kapłaństwa i w wykonywaniu swej władzy zależni są od biskupów, związani są jednak z nimi godnością kapłańską i na mocy sakramentu święceń, na podobieństwo Chrystusa, najwyższego i wiekuistego Kapłana (Hbr 5, 1-10; 7,24; 9,11-28), wyświęcani są, aby głosić Ewangelię, być pasterzami wiernych i sprawować kult Boży jako prawdziwi kapłani Nowego Testamentu”.
Diakonom „nakłada się ręce nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi. Umocnieni bowiem łaską sakramentalną, w posłudze liturgii, słowa i miłości służą Ludowi Bożemu w łączności z biskupem i jego prezbiterium”.
Święceń udziela się przez nałożenie rąk biskupa i modlitwę, w której biskup błogosławi Boga oraz błaga o dar Ducha Świętego do pełnienia posługi. W świetle tradycji, poświadczonej zwłaszcza przez liturgiczne obrzędy i praktykę Kościoła tak na Wschodzie jak i na Zachodzie, okazuje się, że przez nałożenie rąk i modlitwę święceń jest udzielany dar Ducha Świętego i wyciśnięte święte znamię, dzięki czemu biskupi, prezbiterzy i diakoni, każdy na swój sposób, zostają upodobnieni do Chrystusa.
(Z obrzędów święceń biskupa, prezbiterów i diakonów – wprowadzenie ogólne p. 1-6)
Wspólnota parafialna modli się o nowe powołania kapłańskie i zakonne.
Szczególnie w pierwsze czwartki miesiąca modlimy się o nowe powołania oraz za powołanych podczas nabożeństwa o godz. 17:30, a po Mszy św. zapraszamy na spotkanie Przyjaciół Paradyża.