PRZYGOTOWANIE DO CHRZTU DZIECKA
„Chrzest jest najpiękniejszym i najwspanialszym darem Boga”
(św. Grzegorz z Nazjanzu)
Przepisy Prawa Kościelnego określają, iż Rodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio do niego się przygotować (KPK kan. 867 – § 1).
Program przygotowania rodziców i chrzestnych do chrztu dziecka w naszej parafii jest podyktowany wielką wagą sakramentu chrztu i uwzględnia zalecenia określone przez Biskupa Diecezjalnego oraz przepisy prawa kanonicznego Kościoła powszechnego i diecezjalnego.
I. Prośbę o chrzest dziecka zgłaszają oboje rodzice, chyba że dziecko wychowuje jedno z nich. Powinni to uczynić jeszcze przed urodzeniem dziecka, planując, że chrzest nastąpi w perspektywie 2-3 miesięcy. W tym celu należy zgłosić się do biura parafialnego.
II. Przygotowanie obejmuje trzy spotkania na plebanii.
1) Rozmowa duszpasterska z rodzicami.
Rozmowa odbywa się w kancelarii parafialnej, przy zgłoszeniu prośby o chrzest dziecka. W wyjątkowych przypadkach w innym uzgodnionym terminie. Rodzice przynoszą ze sobą następujące dokumenty:
– akt urodzenia dziecka (odpis z USC) – do wglądu,
– dane rodziców i chrzestnych (imię, nazwisko, wyznanie, wiek, zawód, aktualny adres zamieszkania),
– zaświadczenie z parafii aktualnego zamieszkania (nie zameldowania) obojga osób zgłoszonych na rodziców chrzestnych o tym, że są wierzący i praktykujący oraz nie mają przeszkód, aby podjąć tę odpowiedzialną funkcję świadka wiary wobec dziecka,
– zaświadczenie o przyjęciu sakramentu bierzmowania przez rodzica chrzestnego,
– jeżeli rodzice dziecka mieszkają poza terenem naszej parafii (również poza Polską), przedstawiają pisemną zgodę na udzielenie chrztu proboszcza swojej parafii zamieszkania.
2) Katecheza pierwsza- „Chrzest św. nowym życia w Chrystusie” – odbywa się w pierwszy piątek miesiąca po Mszy wieczornej w salce parafialnej.
3) Katecheza druga – „Rola i zadania rodziców w wychowaniu w wierze dzieci” – odbywa się w pierwszą sobotę miesiąca – również po Mszy wieczornej. Obie katechezy obowiązują zarówno rodziców i chrzestnych. Zwolnieni z niej są ci, którzy odbyli już taką katechezę i przedstawią stosowane zaświadczenie. W katechezach przedchrzcielnych najlepiej uczestniczyć jeszcze przed narodzeniem dziecka.
4) W dniu chrztu należy przybyć do kościoła najpóźniej 10 minut przed Mszą św. i oczekiwać wewnątrz świątyni przy głównym wejściu.
Celebracja sakramentów jest stosowną okolicznością do wyrażenia jedności ze wspólnotą Kościoła w parafii oraz odpowiedzialności za jej funkcjonowanie w wymiarze nadprzyrodzonym i doczesnym. Ofiara składana przy okazji prośby o sakrament nie jest formą zapłaty i nie ma ustalonej wielkości. Powinna być wyrazem poważnej troski o potrzeby wspólnoty Kościoła, do którego dziecko zostaje przyjęte, w której będzie wzrastało w wierze i która wspiera je w rozwoju duchowym. Składane ofiary, podyktowane piątym przykazaniem kościelnym, są przeznaczane na utrzymanie świątyni, pomieszczeń parafialnych i prowadzenie duszpasterstwa.
Rodzice chrzestni
Funkcję rodzica chrzestnego może pełnić ktoś, kto jest katolikiem, bierzmowanym, przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą. Dlatego nie można wybierać do tej funkcji osób, które żyją w sytuacji grzechu ciężkiego (np. konkubinat, związek niesakramentalny), czy nie praktykują życia sakramentalnego przez np. regularne uczestnictwo we Mszy świętej niedzielnej i spowiedź.
Matka chrzestna przygotowuje białą szatę
Biała szata jest znakiem, że ochrzczony stał się nowym stworzeniem, a uwolniony od grzechu pierworodnego otrzymał godność dziecka Bożego. Zwróćmy uwagę, iż biała alba, jaką dzieci winny mieć przy Pierwszej Komunii Świętej odwołuje się właśnie do szaty chrztu świętego. Założenie białej szaty oznacza, że człowiek oblekł się niejako w Chrystusa, zjednoczony z Nim ma udział w boskim życiu. Odtąd ochrzczony winien dzielić los Jezusa. Powinna to być prawdziwa szata, którą można przyoblec dziecko, a nie tylko chusta, którą dziecko się nakrywa. Znak białej szaty zobowiązuje rodziców, chrzestnych i pozostałych chrześcijan, aby słowem i przykładem pomagali dziecku zachować godność dziecka Bożego.
Ojciec chrzestny przygotowuje świecę
Podczas chrztu zapala ją od płomienia świecy paschalnej, która jest znakiem Chrystusa – Światłości świata. Światło jest symbolem wiary, która jednoczy z Bogiem. Wręczeniu świecy towarzyszą słowa: Przyjmijcie światło Chrystusa. Zapalona świeca oznacza, że sam Chrystus oświeca i prowadzi ochrzczoną osobę. Celebrans zwraca się do rodziców i chrzestnych słowami: Podtrzymanie tego światła powierza się wam, rodzice i chrzestni, aby wasze dziecko, oświecone przez Chrystusa, postępowało zawsze jak dziecko światłości, a trwając w wierze, mogło wyjść na spotkanie przychodzącego Pana razem z wszystkimi Świętymi w niebie. Warto pamiętać, że ta właśnie świeca powinna towarzyszyć później dziecku w przygotowaniu do Pierwszej Komunii świętej.
Wskazania Kodeksu Prawa Kanonicznego dotyczące chrztu.
Kan. 851 – Sprawowanie chrztu powinno być odpowiednio przygotowane, dlatego: (…)
2 – rodzice dziecka chrzczonego, jak również chrzestni, powinni być należycie pouczeni o znaczeniu tego sakramentu i o związanych z nim obowiązkach. Proboszcz winien osobiście lub przez innych zatroszczyć się, ażeby rodziców właściwie przygotować pasterskimi pouczeniami a także wspólną modlitwą, zbierając razem po kilka rodzin oraz, gdy to możliwe, składając im wizytę. (…)
Kan. 855 – Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu. (…)
Kan. 867 – § 1. Rodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio do niego się przygotować.
§ 2. Jeśli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być natychmiast ochrzczone.
Kan. 868 – § 1. Do godziwego ochrzczenia dziecka wymaga się:
1 – aby zgodzili się rodzice lub przynajmniej jedno z nich, lub ci, którzy prawnie ich zastępują;
2 – aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie. (…)
Kan. 872 – Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawiać do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.
Kan. 873 – Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych.
Kan. 874 – § 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
1 – jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2 – ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3 – jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4 – jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5 – nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.